Dzięki ekspertkom, z różnych dziedzin uczestniczki projektu IGNITE są na bieżąco z nowinkami technologicznymi. Tym razem za prawą Pani Anny Krzyżanowskiej, która jest naukowczynią i inżynierką elektroniki w Instytucie Technologii – w Centrum Nanotechnologii i Mikroanaliz w Danii.

Pani Anna będąc nastolatką była zafascynowana techniką, ale w szkole wolała przedmioty humanistyczne, zwłaszcza historię. Później polubiła też matematykę i przedmioty ścisłe, ponieważ wyjaśniają, jak działa wszechświat.
Jej marzeniem było pomagać ludziom w szerszym zakresie. Dlatego zdecydowała się studiować elektronikę. Na tym kierunku studiowało tylko kilka dziewczyn i często spotykała się z nieprzyjemnymi komentarzami ze strony profesorów. Odkryła, że bycie kobietą, która studiuje kierunek przeznaczony tylko dla chłopców – to ogromny atut, ponieważ będzie miała zupełnie inne podejście do tej dziedziny.
Pani Anna wyjaśniła, czym jest nanotechnologia. Pokazała zdjęcia różnych rzeczy, aby przedstawić, jak małe są nanoobiekty. Najlepszym sposobem, aby to sobie uzmysłowić, jest wyobrażenie sobie, że ludzki włos jest gigantem w porównaniu z nanoobiektami. Następnie ekspertka pokazała fotografię kalkulatora i zielonej płytki – była to płytka pcb, co oznacza Printed Circuit Board. Jest ona niezbędna do działania wszystkich maszyn i urządzeń elektronicznych. Płytki te są sztywne, ciężkie i nie ekologiczne, ponieważ są wykonane z plastiku. Można je zastąpić nanotechnologią, która jest bardziej przyjazna środowisku. Wykorzystuje ona miedziany lub srebrny tusz, który jest drukowany na cienkich warstwach plastikowych lub organicznych. Taka drukowana elektronika może być stosowana w panelach słonecznych, przemyśle samochodowym, transporcie, rolnictwie, medycynie i sektorze kosmicznym.
Elektronika drukowana jest również kluczowa i niezbędna w Internecie Rzeczy (IoT Internet of Things). Nanotechnologię stosujemy również w odzieży, która bada ciśnienie krwi i może podawać również inne parametry.
Główne zalety nanotechnologii to: niskie koszty produkcji, atrakcyjny i elastyczny kształt, łatwość integracji, rozwój urządzeń elektronicznych: m.in. elastycznych wyświetlaczy, inteligentnych etykiet, animowanych plakatów, aktywnej odzieży, ponadto jest
– elastyczna
– ultracienka
– niezawodna
– ekologiczna, ponieważ jest większa oszczędność energii

Pani Ania wywarł duże wrażenie na dziewczętach, a w ankiecie pojawiły się następujące odpowiedzi:
“Jesteś bardzo inspirującą osobą i pokazałaś, że przedmioty STEM nie są nudne”.
“Najbardziej zainteresowało mnie to, że nanotechnologia ma wiele zastosowań. Podobał mi się quiz na koniec spotkania”.

Serdecznie dziękujemy ekspertce za ciekawe spotkanie.

Uczestniczki projektu IGNITE miały okazję nauczyć się programowania z ekspertkami z firmy Roche Global IT Solution Center, z Panią Michaliną Kryjan i Panią Asią Skotarczyk.

Pani Michalina opowiedziała dziewczynkom, że jako nastolatka miała artystyczną duszę. Lubiła wszelkie prace plastyczne, teatr, prezentacje i brała udział w wielu konkursach artystycznych. Michalina była aktywną dziewczyną – lubiła też sport, szczególnie grę w siatkówkę. W szkole była dobra z matematyki i angielskiego, mimo że bała się wymagającej nauczycielki. Jej marzeniem zawodowym w tamtym czasie było zostać architektem. Po maturze brat poradził jej, by wybrała studia związane z telekomunikacją, co też uczyniła, ale nie spodobało jej się to. Dlatego po roku zaczęła studiować inżynierię biomedyczną. Studiując ten kierunek, uczyła się, jak projektować i budować sprzęt medyczny dla szpitali. Jednym z przedmiotów było programowanie, które najbardziej jej się podobało i wiedziała, że w przyszłości sama chciałaby zostać programistką. Doradziła dziewczynom, że droga zawodowa jest otwarta. To, że ktoś wybiera jeden kierunek studiów, nie oznacza, że w przyszłej pracy nie mógłby robić czegoś zupełnie innego.
Natomiast Pani Asia będąc nastolatką uwielbiała taniec towarzyski i pływanie. Brała udział w treningach pamięci, a później w olimpiadzie pamięci. Dzięki tym treningom nie musiała uczyć się w domu, bo miała tak dobrą pamięć, że zapamiętywała wszystko z lekcji. Asia nie lubiła uczyć się języka polskiego i sportów zespołowych, dlatego uciekała z lekcji wf-u i szła wtedy do innej klasy, w której odbywała się fizyka. Lubiła ją razem z matematyką i informatyką. Asia chciała zostać matematykiem lub informatykiem.
Asia postanowiła studiować informatykę, ale ponieważ miała tendencję do paniki za każdym razem, gdy zbliżały się egzaminy, a także dlatego, że bardzo się bała i miała przeczucie, że nie zda, postanowiła rozpocząć nowy kierunek studiów: Automatykę i Robotykę. Oczywiście na obu kierunkach odnosiła sukcesy. Pewnego razu, gdy była na zajęciach tanecznych, jej koleżanka powiedziała, że w firmie Roche są wolne miejsca pracy. Asia postanowiła spróbować i dostała swoją pierwszą pracę. Na początku do jej głównych obowiązków należało zarządzanie bazą danych, ale teraz pisze aplikacje na telefony komórkowe i projektuje. Przeprowadziła się do Szwajcarii, gdzie może rozwijać swoją pasję do snowboardu, pieszych wędrówek i tańca.
W drugiej części spotkania dziewczęta projektowały awatara w programie Bitmoji. Dziewczęta zapoznały się z zasadami tworzenia gier i algorytmów w aplikacji pixblocks.
Wszystkie odpowiedzi z ankiety były bardzo pozytywne:
“Fajnie było stworzyć własne bitmoji”.
“Bardzo fajnie panie prowadziły dzisiejsze zajęcia zaciekawiły mnie one do przyjścia na kolejne tego typu warsztaty”
“Mega fajna aplikacja, zrobiłam dużo zadań”
“Są Panie super i pomogły mi Panie uwierzyć w siebie”